پژوهشگران جوان

چکیده

بلاياي طبيعي حوادثي طبيعي هستند كه نتايج تأسف باري براي موجودات زنده به وجود مي آورند و باعث ايجاد خسارتهاي جاني و مالي زيادي مي شوند. در پیدایش بلایای طبیعی، برخلاف مسائل انسانی، دست بشر چندان درکار نیست و این حوادث هر از گاهی رخ می دهد و فاجعه های دل خراشی می آفریند. هدف از بروز حوادث ناگوار طبیعی؛ مثل سیل، و زلزله ، طوفان و خشکسالی فقط عذاب نمودن نیست بلکه آثار متعددی همچون یاد آوری سختی های الهی، بیداری از غفلت، شکوفایی استعدادها، استمرار حیات درکره خاکی؛ و از جمله عذاب ظالمان وگردنکشان و… را به دنبال دارد. اینها همه می توانند از اهداف بروز حوادث طبیعی محسوب گردد. بین این که یک پدیده علل مادی داشته باشد و درعین حال عذاب الهی باشد، هیچ منافاتی وجود ندارد، زیرا عذاب الهی هم براساس سنت الهی و هم نظام اسباب و مسببات نازل می گردند. هدف از این پژوهش یافتن علل وقوع حوادث طبیعی ازدیدگاه قرآن و روایات به صورت منسجم می باشد.که چیستی علل حوادث طبیعی سوال اصلی این پژوهش می باشد. روش تحقیق در این پژوهش تحلیلی و توصیفی است که مبتنی برآموزه های قرآنی می باشد. یافته های اصلی این تحقیق وظیفه انسان دربرابر حوادث طبیعی، علل حوادث طبیعی، عذاب برخی اقوام در قرآن می باشد.

کلید واژها: حوادث طبیعی، خشکسالی، زلزله، سیل، عذاب الهی

چکیده

خالق حکیم دروجود پیچیده ی انسان، امیال وخواسته های گوناگونی قرار دارد، این خواسته ها جزء نیاز بشر و در حقیقت موتور محرکه ی زندگی است. میل به غذا با احساس گرسنگی ، میل به آب با احساس تشنگی، میل به محبت، عزت، آزادی، راحتی و… هر یک بر اساس حکمت خاصی در نهاد انسان قرار داده شده است.

برخی از این خواسته ها به گونه ای طراحی شده است که پس از رسیدن به مطلوب، آرام گرفته و از بین می روند، مثلأ کسی که به اوج گرسنگی رسیده است،هنگامی که غذایی یافته و به اندازه ای که سیر شود مصرف کند، دیگر میلی به غذا ندارد حتی اگر غذای دومی که در اختیاراو قرار داده شده، به مراتب لذیذتر از اولی باشد.

اما همه ی خواسته ها چنین نیستند، خواسته های شهوانی به گونه ای هستند که هرگز با ارضای طبیعی فروکش نمی کنند وبا تهیج و تحریک جدید، بدون نیاز طبیعی شعله ور می شوند.برخی در مسیر ارضای غریزه ی جنسی، پا از حیطه ی روابط زناشویی فراتر گذاشته و ارضای آن را در راه های غیرطبیعی، بی بند و باری جنسی و روابط کوچه و خیابانی جستجو می کنند. بنابراین مسأله ی عفت با تمام ابعاد و مصادیق آن یکی از مهمترین مسائل اخلاقی و اعتقادی بوده که توجه به ان یک امر ضروری است.

امروزه آنچه در صحنه ی اجتماع می بینیم،نوعی افسارگسیختگی در ارضاء غریزه ی جنسی است. ما مدام با صحنه های مهیج و محرک مواجه می شویم که آسیب های جبران ناپذیری را بر پیکره ی اجتماع وارد می کند.

البته این نابهنجاری های اجتماعی بی شک ناشی از تحت تأثیر قرار گرفتن مردم از برنامه های مخرّب ماهواره و فرهنگ منحط غرب است. چیزی که صاحبان شبکه های فارسی زبان ماهواره وسردمداران غرب برای از پا درآوردن جامعه ی اسلامی و مقابله با فرهنگ غنی، به آن متوسل شده اند.

بنابراین می بایست در پی یافتن راه هایی بود که فرهنگ اصیل ایرانی- اسلامی که عفت از تبعات اجتناب ناپذیر آن است، همچون گذشته سایه ی خود را بر روابط انسانی بیافکند و این امر با وجود بنیه مذهبی که در نهاد مردم وجود دارد، شدنی است به شرط عزم و اراده ی جدی و همه جانبه برای رونق بخشیدن و رواج دادن فرهنگ دینی در جامعه.

قدر مسلم بیشترین مسئولیت بر عهده ی خانواده است، چرا که معتقدیم رکن اساسی در تربیت افراد خانواده است، نگفته پیداست که به دلیل وارد شدن ارتباطات گسترده ی جهانی ، تا حدودی خانواده ها از فرهنگ دینی فاصله گرفته اند،بنابراین با در نظر گرفتن نقش بسزای خانواده در شکل گیری شخصیت افراد باید تمام موسسات و نهادها در این مسیربه خانواده ها کمک کنند.

واژگان کلیدی: تربیت جنسی، عفت، تقویت، ترویج

آسیب شناسی تجمل گرایی و راهکارهای مقابله با آن

چکیده

انسان موجودی است که ذاتا زیبایی را دوست دارد و خداوند موجودات و اسباب و وسایلی که در جهان وجود دارد را زیبا خلق نموده است و به انسان دستور داده است که زیبا زندگی کند و از همه چیز لذت ببرد اما او را از افراط و تفریط نهی کرده است.تجمل یعنی میل و رغبت پیدا کردن به ظاهر زندگی و گرایش به دنیا است. از جمله پیامدهای نامطلوبی که می توان برای آن بیان کرد هلاکت و خشم الهی،همسانی با شیطان،فقر،وابستگی اقتصادی،مفاسد اخلاقی و رفتاری در جامعه و تضییع حقوق دیگران از موارد آن می باشد.

و از جمله راهکارهای قرآنی و روایی برای مقابله با تجمل گرایی توجه به هدف خلقت انسان،تقویت باورهای دینی و ارزشی،اعتدال  و میانه روی،تربیت خانوادگی و توجه به فرجام تجمل گرایی می باشد.

کلید واژه ها:تجمل گرایی،آسیب ها،راهکارهای مقابله با آن.